Łojotokowe zapalenie skóry
Łojotokowe zapalenie skóry - co to za choroba?
Łojotokowe zapalenie skóry (ŁZS) to schorzenie dotyczącą okolic łojotokowych skóry, m.in.: owłosionej skóry głowy, brwi, fałdów nosowo-policzkowych czy okolicy mostka u mężczyzn.
Najczęściej łojotokowe zapalenie skóry pojawia się jako tłusty łupież.
W opisie choroby możemy zaryzykować stwierdzenie, że łagodną odmianą łojotokowego zapalenia skóry jest łupież.
Aby powstał łupież muszą zaistnieć 3 warunki, które występując osobno, nie są wystarczające do rozwoju łupieżu:
- obecność drożdżaków z grupy Malassezia,
- nasilony łojotok oraz
- indywidualna podatność Pacjenta.
W zderzeniu z niekorzystnymi warunkami cywilizacyjnymi, klimatyzacją, centralnym ogrzewaniem, zanieczyszczeniami wody i powietrza, indywidualna podatność na uszkodzenie i wysuszenie powierzchni skóry może odgrywać decydującą rolę.
Jak leczyć łojotokwe zapalenie skóry?
Wiele dotychczasowych metod leczniczych nastawionych jedynie na usunięcie drożdżaków nie przynosi spodziewanej poprawy. Chodzi tu między innymi o szampony przeciwłupieżowe, które zawierają, oprócz leków przeciw drożdżakom, substancje powierzchniowo czynne i mogą dodatkowo podrażniać skórę. Obecnie nie ma jednej, najlepszej metody leczniczej.
Najczęściej stosujemy: leki przeciwgrzybicze, Ketokenazol, Itrakonazol, Octopirox.
Jako uzupełnienie leczenia rekomendowane są zabiegi z użyciem:
- kwasu salicylowego - działa on przeciwłojotokowo, przeciwzapalnie i antybakteryjnie. Sprawia, że skóra staje się gładka, mniej tłusta, lepiej odżywiona. Pelling dodatkowo rozjaśnia skórę, dzięki czemu wygląda ona zdrowiej i młodziej.
- kwasu pirogronowego, który ma silne działanie przeciwbakteryjne i przeciwłojotokowe. Jego unikatową cechą jest dermoplastyczność - oznacza to, że poprawia wygląd zniszczonej przez trądzik skóry.
O najlepszej formie terapii dobiernej indywidualnie w zależności od nasilenia choroby decyduje zawsze dermatolog.
