Zabiegi wybielające i likwidujące przebarwienia skóry

Przebarwienia skóry to problem natury estetycznej, którym dotknięte jest ponad 50% populacji.

To ciemniejsze, widoczne plamy o różnej wielkości oraz nieregularnym kształcie. Przebarwienia mają zróżnicowaną kolorystykę: od jasnobrunatnej przez wszystkie odcienie brązu, aż do odcieni szarości.

Przebarwienia powstają wskutek nadmiernej produkcji oraz nagromadzenia melaniny (barwnika skóry) produkowanego przez komórki zwane melanocytami.

Głównymi czynnikami sprawczymi są:

• promieniowanie ultrafioletowe (słońce, solarium),

• zaburzenia hormonalne (np. ciąża, menopauza),

• zażywanie leków (antybiotyki, środki antykoncepcyjne),

• zażywanie preparatów ziołowych o właściwościach fotouczulających,

• stosowaniem kosmetyków (głównie perfum) na odsłonięte obszary skóry, 

• stany zapalne.

Okolice ciała najczęściej predysponowane do pojawienia się przebarwień to:

• skóra twarzy (czoło, nos, policzki, górna warga, broda),

• dekolt,

• grzbiety dłoni.

Najczęstsze z przebarwień to: plamy ciążowe (melasma,cholasma), plamy soczewicowate starcze oraz piegi. W miejscach gdzie wcześniej występowały zmiany trądzikowe, oparzenia słoneczne, wysypki skórne (np. ospa wietrzna), uczulenia lub urazy mogą pojawić się przebarwienia pozapalne.

Nie znamy do końca przyczyn powstawania przebarwień lecz wiemy, że mają one związek z procesami starzenia się skóry oraz z reakcjami obronnymi organizmu.

Przebarwienia. Jak się ich pozbyć?

Istnieje szereg zabiegów mających na celu usuwanie przebarwień. Do dyspozycji jest wiele różnych metod, ale wyboru najbardziej skutecznej w danym wypadku dokonuje lekarz podczas konsultacji Pacjenta.

Istotne znaczenie ma np. głębokość, na której znajdują się złogi barwnika – tu pomocne może być badanie skóry (np. w lampie Wooda).

Zabiegi proponowane w przypadku skóry z przebarwieniami to głównie zabiegi złuszczające warstwy naskórka lub sięgające aż do skóry właściwej w przypadku przebarwień głęboko osadzonych.

Najczęstsze metody walki z przebarwieniami to:

1. Sposoby domowe - bardzo nieskuteczne, ale najtańsze. To np. maseczki owocowe (np. z miąższu ananasa i cytryny). Efekty okazują się mierne.

2. Medyczne peelingi chemiczne - bardziej skuteczne, droższe i… niestety odpowiednie nie każdego typu skóry. To niekiedy nieprzyjemne zabiegi: po takim zabiegu skóra może być bardzo podrażniona, bolesna i zaczerwieniona. Pomimo dyskomfortu peelingi medyczne skuteczniej usuwają przebarwienia od metod domowych, wygładzają również skórę.

3. Laseroterapia – najbardziej skuteczna metoda, trwale usuwająca komórki barwnikowe oraz melaninę i hamująca proces ich powstawania. Wadą jest cena zabiegów oraz konieczność ich powtarzania.

4. Zabiegi depigmentacyjne przy użyciu preparatów Cosmelan i Dermamelan. Zabiegi kosztowne i mniej skuteczne od laseroterapii. Na uwagę zasługuję fakt, że nie są one odpowiednie dla każdego typu skóry.

5. Mikrodermabrazja, czyli mechaniczne złuszczanie naskórka za pomocą korundu lub drobinek diamentowych. Zabieg nie jest polecany przez dermatologów ze względu na niską skuteczność w leczeniu przebarwień oraz wysoki koszt zabiegu.

W przypadku brodawek łojotokowych, rogowacenia starczego czy plam soczewicowatych pomocna może być krioterapia, czyli leczenie zimnem. Stosowanie metod chirurgicznych ma miejsce zazwyczaj tylko w przypadkach znamion barwnikowych.

W zależności od rodzaju przebarwień oraz ich nasilenia wykonuje się od jednego do kilku zabiegów – o ich ilości decyduje lekarz specjalista. Wykorzystywane są również terapie łączone – dają one najlepsze efekty.

Pozytywnym, dodatkowym efektem terapii przebarwień jest poprawa kondycji skóry, spłycenie drobnych zmarszczek i w rezultacie jej odmłodzenie. Jest to szczególnie widoczne po terapii przebarwień za pomocą lasera.

Po zabiegach w gabinecie leczenie należy kontynuować w domu przez stosowanie odpowiednich preparatów wybielających, zawierających m.in: pochodne witaminy A (tretinoina, izotretinoina), hydrochinon, kwas azelainowy, kwas kojowy.

W trakcie leczenia oraz po jego zakończeniu niezbędna jest ochrona przeciwsłoneczna. Pacjent powinien ograniczyć ekspozycję na promieniowanie słoneczne w godzinach południowych, stosować specjalne preparaty chroniących przed UVB i UVA (z oznaczeniem SPF 50+) oraz noszenie odzieży osłaniającej ciało przed nasłonecznieniem.